Międzynarodowe projekty zmierzające do budowania potencjału w szkolnictwie wyższym w krajach partnerskich są realizowane przez grupę współpracujących ze sobą instytucji (przede wszystkim uczelni) z krajów programu i uprawnionych krajów partnerskich. Projekty tego typu ukierunkowane są na pomoc i wspieranie instytucji szkolnictwa wyższego oraz systemów szkolnictwa wyższego w krajach partnerskich.

Organizacje (instytucje) uczestniczące

W projektach typu „Budowanie potencjału w szkolnictwie wyższym” mogą uczestniczyć organizacje z następujących krajów:

• 34 krajów programu:
  • krajów UE;
  • Turcji, Islandii, Lichtensteinu, Norwegii, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii (FYROM).
• kraje partnerskie z określonych regionów świata. Regiony uprawnione w roku 2018: 1, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11.

Regiony sąsiadujące z UE:

1.  Zachodnie Bałkany
2.  Kraje Partnerstwa Wschodniego
3.  Kraje południowego regionu Morza Śródziemnego
4.  Rosja [w granicach terytorium uznanego przez prawo międzynarodowe]

Inne regiony:

6. Azja
7. Azja Środkowa
8. Ameryka Łacińska
9.  Iran, Irak, Jemen
10. Republika Południowej Afryki
11. Afryka, Karaiby, region Pacyfiku

Uprawnione instytucje z krajów programu lub krajów partnerskich to między innymi:

• uczelnie;
• stowarzyszenia uczelni;
• konferencje rektorów i organizacje studenckie;
• ministerstwa ;
• inne publiczne lub prywatne organizacje prowadzące działalność na rynku pracy lub w dziedzinie kształcenia, szkolenia i na rzecz młodzieży (np. firmy, organy publiczne, partnerzy społeczni, instytuty badawcze, fundacje, organizacje kulturalne)

oraz rządowe organizacje międzynarodowe (udział bez finansowania).

Skład konsorcjum realizującego projekt

Kraje programu: minimum 2 kraje; z każdego kraju minimum 1 uczelnia.

Kraje partnerskie:
– projekty, w których uczestniczy jeden kraj partnerski: minimum 3 uczelnie z tego kraju;
– projekty, w których uczestniczą co najmniej 2 kraje partnerskie: minimum 2 uczelnie z każdego kraju partnerskiego.

W projekcie musi uczestniczyć co najmniej tyle uczelni z kraju partnerskiego/krajów partnerskich, ile z krajów programu.

Wyjątki:

• Region 8 (Ameryka Łacińska) – co najmniej dwa kraje z tego regionu;
• mniejsze kraje partnerskie z mniejszą liczbą uczelni – możliwość udziału jednej uczelni;
• Rosja nie może być jedynym krajem partnerskim.

W przypadku projektów strukturalnych w skład konsorcjum muszą również wchodzić ministerstwa odpowiedzialne za szkolnictwo wyższe z każdego kraju partnerskiego uczestniczącego w projekcie.

Uczelnie z krajów programu biorące udział w projekcie muszą mieć Kartę Erasmusa dla szkolnictwa wyższego.

Czas trwania projektu

2 lub 3 lata.

Uwaga!

Od roku 2018 nie można wnioskować o specjalny komponent mobilności (special mobility strand).

Priorytety

W zależności od krajów uczestniczących w projekcie, mogą zostać określone krajowe, regionalne lub przekrojowe priorytety dotyczące obu kategorii projektów (projektów wspólnych i strukturalnych). W takim przypadku w projektach należy przedstawić, w jaki sposób i w jakim zakresie spełniają one te priorytety.

Wnioski, w których nie uwzględniono krajowych lub regionalnych priorytetów, nie będą brane pod uwagę przy przyznawaniu finansowania. Priorytety przekrojowe będą brane pod uwagę na etapie selekcji celem dokonania wyboru między wnioskami o podobnej jakości.

Proponuje się trzy kategorie krajowych/regionalnych priorytetów, obejmujących następujące obszary:

• poprawa jakości kształcenia i szkolenia w różnych obszarach tematycznych (w odniesieniu do opracowywania programów nauczania);
• usprawnienie zarządzania i działania instytucji szkolnictwa wyższego;
• ogólny rozwój sektora szkolnictwa wyższego w społeczeństwie.