Projekt miał na celu stworzenie przeglądu skutecznych metod dostarczania szerokiej wiedzy osobom pracującym z dorosłymi niepełnosprawnymi intelektualnie. W wyniku wymiany doświadczeń organizacji z Polski, Czech, Słowacji i Włoch powstało sześć opracowań dotyczących takich tematów, jak: zatrudnienie wspomagane, mieszkalnictwo wspomagane, współpraca z rodzinami osób z niepełnosprawnością intelektualną w celu wspierania samodzielności ich dorosłych dzieci, wspieranie osób z niepełnosprawnością intelektualną w procesie żałoby po śmierci rodziców, wspieranie rodzicielstwa osób z niepełnosprawnością intelektualną, organizacja czasu wolnego, w tym wspieranie tworzenia sieci kontaktów społecznych. Partnerzy projektu nie obawiali się rozpoczęcia poszukiwań dobrych praktyk w obszarach, które często pozostają w strefie kulturowego tabu, takich jak seksualność osób z niepełnosprawnością intelektualną, ich prawo do edukacji w tym obszarze, do zakładania rodziny, do bycia rodzicami. Jest to bardzo istotne, bowiem w Polsce osoby z tym rodzajem niepełnosprawności chcąc zawrzeć związek małżeński, nadal muszą zwracać się do sądu o zgodę. Stoi to w sprzeczności z Konwencją o prawach osób z niepełnosprawnościami.

Szczególną wartością projektu było bezpośrednie zaangażowanie w jego działania osób z niepełnoprawnością intelektualną, na zasadzie nic o nas bez nas. Ważnym efektem projektu są opracowane z ich udziałem materiały wideo, w których mówią o swoich doświadczeniach związanych z nabywaniem nowych kompetencji.