Projekty budowania potencjału w dziedzinie szkolnictwa wyższego (Capacity Bilding In the field of higher education) są międzynarodowymi projektami współpracy, które opierają się na wielostronnych partnerstwach, głównie między instytucjami szkolnictwa wyższego z krajów programu i uprawnionych krajów partnerskich.  Mogą również obejmować partnerów nieakademickich w celu wzmocnienia powiązań ze społeczeństwem i biznesem oraz wzmocnienia systemowego wpływu projektu. Akcja ta przyczynia się do trwałego rozwoju społeczno-ekonomicznego sprzyjającego włączeniu społecznemu w krajach partnerskich oraz powinna zapewnić rozwój działań zewnętrznych UE oraz promowanie ich celów i zasad, obejmujących efektywne kształtowanie własnej polityki krajowej, spójność społeczną, równość, odpowiednią równowagę geograficzną i różnorodność.

Projekty budowania potencjału służą następującym celom:

• wspieranie modernizacji, dostępności i umiędzynarodowienia szkolnictwa wyższego w uprawnionych krajach partnerskich;
• wspieranie uprawnionych krajów partnerskich w podejmowaniu wyzwań stojących przed ich instytucjami i systemami szkolnictwa wyższego, obejmujących kwestie jakości, adekwatności, równości dostępu, planowania, prowadzenia kształcenia oraz zarządzania;
• wspieranie współpracy między Unią Europejską a uprawnionymi krajami partnerskimi (i pomiędzy tymi krajami partnerskimi);
• promowanie dobrowolnej zbieżności z rozwiązaniami Unii Europejskiej w zakresie szkolnictwa wyższego;
• promowanie kontaktów międzyludzkich, międzykulturowej świadomości i porozumienia.

Typy projektów

Wspierane są dwie kategorie projektów budowania potencjału:

1. Projekty wspólne: mające na celu osiągnięcie wyników, z których korzystają w pierwszej kolejności i bezpośrednio organizacje z uprawnionych krajów partnerskich uczestniczących w projekcie. Projekty te zwykle skupiają się na trzech różnych rodzajach działań:

• opracowywaniu programów nauczania;
• modernizacji w zakresie zarządzania i funkcjonowania instytucji szkolnictwa wyższego;
• wzmocnieniu związku między instytucjami szkolnictwa wyższego i szerszym środowiskiem gospodarczo-społecznym.

2. Projekty strukturalne: mające na celu wywarcie wpływu na systemy szkolnictwa wyższego i promowanie reform na szczeblu krajowym lub regionalnym w uprawnionych krajach partnerskich. Projekty te zwykle skupiają się na dwóch różnych kategoriach działań:

• modernizacji polityki, zarządzania i kierowania systemami szkolnictwa wyższego;
• wzmocnieniu związku między systemami szkolnictwa wyższego i szerszym środowiskiem gospodarczo-społecznym.

Projekty budowania potencjału mogą być realizowane jako:

• projekty krajowe, tj. projekty obejmujące instytucje jedynie z jednego uprawnionego kraju partnerskiego;
• projekty wielonarodowe w obrębie jednego regionu, obejmujące przynajmniej dwa kraje z tego regionu;
• projekty wielonarodowe obejmujące więcej niż jeden region, w których uczestniczy przynajmniej jeden kraj z każdego regionu.

W przypadku projektów budowania potencjału ukierunkowanych na uprawnione kraje partnerskie z regionów 1, 2 i 3 (zob. podrozdział „Kraje uprawnione” w części A  Przewodnika po programie Erasmus+), obie kategorie projektów (wspólnych projektów i projektów strukturalnych) mogą obejmować ponadto specjalny komponent mobilności dla kadry i studentów. Komponent mobilności będzie oceniany jako oddzielny element.

Uprawnione organizacje uczestniczące w projektach  budowania potencjału w dziedzinie szkolnictwa wyższego:

• każda organizacja publiczna lub prywatna prowadząca pełne studia kończące się tytułami zawodowymi lub stopniami naukowymi oraz uznawanymi dyplomami na poziomie kwalifikacji przyznawanych w szkolnictwie wyższym (określana jako instytucja szkolnictwa wyższego i uznana za taką przez właściwy organ władz – Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (ISCED 2011) określa kształcenie wyższe jako przynajmniej na poziomie 5. Kształcenie policealne na poziomie ISCED 4 nie jest akceptowane);

lub

• każda organizacja publiczna lub prywatna prowadząca działalność na rynku pracy lub w dziedzinie kształcenia, szkolenia i na rzecz młodzieży.

Każda organizacja uczestnicząca musi być ustanowiona w kraju programu lub w uprawnionym kraju partnerskim. Instytucje szkolnictwa wyższego usytuowane w kraju programu muszą posiadać ważną Kartę Erasmusa dla szkolnictwa wyższego (ECHE). Karta Erasmusa dla szkolnictwa wyższego nie jest wymagana w przypadku uczestniczących instytucji szkolnictwa wyższego z uprawnionych krajów partnerskich; w odniesieniu do specjalnego komponentu mobilności, instytucje szkolnictwa wyższego ustanowione w uprawnionych krajach partnerskich będą jednak musiały zawrzeć międzyinstytucjonalne porozumienia ze wszystkimi partnerskimi instytucjami szkolnictwa wyższego, uznając tym samym zasady Karty Erasmusa dla szkolnictwa wyższego.

Czas trwania projektu

Dwa lub trzy lata.

Wartość dofinansowania

• Minimalna kwota dofinansowania UE w odniesieniu do projektów wspólnych i strukturalnych: 500 000 EUR
• Maksymalna kwota dofinansowania UE w odniesieniu do projektów wspólnych i strukturalnych: 1 000 000 EUR

Projekty dotyczące budowania potencjału w dziedzinie młodzieży (Capacity Building in the field of youth) są transnarodowymi projektami współpracy, które opierają się na wielostronnych partnerstwach między organizacjami prowadzącymi działalność w dziedzinie młodzieży w krajach programu i krajach partnerskich. Mogą one również angażować organizacje prowadzące działalność w dziedzinach kształcenia i szkolenia oraz w innych sektorach społeczno-ekonomicznych.

Cele budowania potencjału w dziedzinie młodzieży

Projekty budowania potencjału młodzieży mają na celu:

• wspieranie współpracy i wymian w dziedzinie młodzieży między krajami programu i krajami partnerskimi z różnych regionów świata (w ramach tej akcji region definiuje się jako grupę państw należących do określonego makro-obszaru geograficznego);
• poprawę jakości i uznawalności pracy z młodzieżą, pozaformalnego uczenia się i wolontariatu w krajach partnerskich oraz zwiększenie ich synergii i komplementarności z innymi systemami kształcenia, rynkiem pracy i społeczeństwem;
• wspieranie opracowywania, testowania oraz inicjowania systemów i programów mobilności edukacyjnej w zakresie pozaformalnego uczenia się na poziomie regionalnym (tj. w obrębie regionów świata i między tymi regionami);
• propagowanie transnarodowej mobilności w zakresie pozaformalnego uczenia się między krajami programu i krajami partnerskimi, w szczególności ukierunkowanej na osoby młode o mniejszych szansach, aby podnieść poziom kompetencji uczestników i wspierać ich aktywny udział w życiu społecznym.

Wspierane działania

W ramach projektów budowania potencjału powinno się prowadzić działania, które:

• promują współpracę strategiczną między organizacjami młodzieżowymi z jednej strony, a władzami publicznymi w krajach partnerskich z drugiej strony;
• promują współpracę między organizacjami młodzieżowymi i organizacjami prowadzącymi działalność w dziedzinach kształcenia i szkolenia oraz z przedstawicielami biznesu i rynku pracy;
• zwiększają zdolności rad młodzieży, platform młodzieżowych oraz władz lokalnych, regionalnych i krajowych zajmujących się młodzieżą w krajach partnerskich;
• zwiększają zdolność w zakresie zarządzania, kierowania, innowacyjności oraz umiędzynarodawiania organizacji młodzieżowych w krajach partnerskich;
• polegają na inicjowaniu, testowaniu i wdrażaniu takich praktyk w zakresie pracy z młodzieżą jak:
  • narzędzia i metody na rzecz rozwoju społeczno-zawodowego osób pracujących z młodzieżą i prowadzących szkolenia;
  • nieformalne metody uczenia się, w szczególności metody promujące nabywanie/doskonalenie kompetencji, w tym umiejętności korzystania z mediów;
• oferują nowe formy systemów szkoleń praktycznych i symulacji autentycznych przypadków w społeczeństwie; nowe formy pracy z młodzieżą, w szczególności strategiczne korzystanie z otwartych i elastycznych form uczenia się, mobilności wirtualnej, otwartych zasobów edukacyjnych (OER) oraz lepsze wykorzystanie potencjału technologii informacyjno-komunikacyjnych (TIK);
• promują współpracę, tworzenie sieci kontaktów i działań w ramach partnerskiego uczenia się wspierających skuteczne zarządzanie, umiędzynarodawianie i przywództwo organizacji zajmujących się pracą z młodzieżą.

Typy projektów

Na podstawie zasięgu geograficznego można wyróżnić cztery rodzaje projektów budowania potencjału:

• Projekty budowania potencjału między organizacjami prowadzącymi działalność w dziedzinie młodzieży w krajach programu oraz w krajach partnerskich z regionów 5-13 (zob. podrozdział „Kraje uprawnione” w części A przewodnika po programie Erasmus+). Projekty te, przedstawione przez organizacje z krajów programu, mają na celu zwiększenie możliwości organizacji poprzez realizację działań z zakresu budowania potencjału oraz mogą obejmować działania dotyczące mobilności, o ile wnoszą one wartość dodaną do realizacji celów projektu.
• Projekty budowania potencjału między organizacjami prowadzącymi działalność w dziedzinie młodzieży w krajach programu oraz w krajach Bałkanów Zachodnich (region  1 – zob. podrozdział „Kraje uprawnione” w części A przewodnika po programie Erasmus+): Okno dla młodzieży z Bałkanów Zachodnich. Projekty te, przedstawione  przez organizacje z krajów Bałkanów Zachodnich (region 1), mają na celu zwiększenie możliwości organizacji młodzieżowych poprzez realizację działań z zakresu budowania potencjału oraz mogą obejmować działania dotyczące mobilności.
• Projekty budowania potencjału między organizacjami prowadzącymi działalność w dziedzinie młodzieży w krajach programu oraz w krajach partnerskich Partnerstwa Wschodniego (region 2 – zob. podrozdział „Kraje uprawnione” w części A przewodnika po programie Erasmus+): Okno dla młodzieży z Partnerstwa Wschodniego. Projekty przedstawione przez organizacje z krajów Partnerstwa Wschodniego (Region 2) mają na celu zwiększanie możliwości organizacji młodzieżowych poprzez jeden z dwóch następujących rodzajów projektów:
  • Staże młodzieżowe Civil Society Fellowships for Youth: to integracyjne i partycypacyjne projekty zwiększające możliwości organizacji młodzieżowych i osób pracujących z młodzieżą, umożliwiające im nawiązywanie konstruktywnych relacji z różnymi partnerami, w tym organami publicznymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego;
  • Partnerstwo na rzecz przedsiębiorczości: to projekty wspierające edukację młodzieży w dziedzinie przedsiębiorczości oraz przedsiębiorczość społeczną młodych ludzi poprzez transnarodowe projekty pozaformalnego uczenia się w oparciu o wielostronne partnerstwa między organizacjami działającymi w wymienionych obszarach, w tym w dziedzinie biznesu;
• Projekty budowania potencjału między organizacjami prowadzącymi działalność w dziedzinie młodzieży w krajach programu oraz w Tunezji. Projekty przedstawione przez organizacje z Tunezji mają na celu zwiększenie możliwości organizacji poprzez realizację działań z zakresu budowania potencjału oraz mogą obejmować działania dotyczące mobilności.

Powyższe projekty realizowane w ramach trzech „Okien” – dla Bałkanów Zachodnich, krajów Partnerstwa Wschodniego oraz Tunezji – są zgłaszane przez organizacje znajdujące się w jednym z krajów partnerskich sąsiadujących z UE w ramach poszczególnych „Okien”. Mogą w nich również uczestniczyć organizacje partnerskie z pozostałych krajów tego samego regionu. Określenie „Okno” nawiązuje do tego, że na program Erasmus+ przeznaczone zostają dodatkowe środki unijne ukierunkowane na zwiększenie możliwości współpracy młodzieży z krajami partnerskimi
sąsiadującymi z UE.

Uprawnione organizacje uczestniczące

Organizacją uczestniczącą może być każda organizacja publiczna lub prywatna, ustanowiona w kraju programu lub w jednym z uprawnionych krajów partnerskich (zob. powyżej).

Przykładowo taką organizacją może być:

• organizacja niekomercyjna, stowarzyszenie, organizacja pozarządowa (w tym europejskie młodzieżowe organizacje pozarządowe);
• krajowa rada młodzieży;
• organ publiczny na szczeblu lokalnym, regionalnym lub krajowym;
• szkoła/instytut/ośrodek edukacyjny (na dowolnym poziomie, począwszy od kształcenia na poziomie przedszkolnym, a skończywszy na kształceniu na poziomie średnim II stopnia, w tym również kształcenie zawodowe i edukacja dorosłych);
• publiczne lub prywatne małe, średnie lub duże przedsiębiorstwo (w tym przedsiębiorstwa społeczne);
• partner społeczny lub inny przedstawiciel świata pracy, w tym izby handlowe, stowarzyszenia rzemieślnicze/zawodowe i związki zawodowe;
• instytucja szkolnictwa wyższego;
• instytut badawczy;
• fundacja;
• międzybranżowy ośrodek szkoleń;
• organizacja kulturalna, biblioteka, muzeum;
• instytucja prowadząca doradztwo zawodowe i usługi informacyjne.

Organizacje z uprawnionych krajów partnerskich mogą uczestniczyć w projekcie wyłącznie w charakterze partnerów (a nie wnioskodawców).

Kto może złożyć wniosek?

• organizacje niekomercyjne, stowarzyszenia, organizacje pozarządowe (w tym europejskie młodzieżowe organizacje pozarządowe);
• krajowa rada młodzieży;
• organy publiczne na szczeblu lokalnym, regionalnym lub krajowym.

• W odniesieniu do projektów pomiędzy krajami programu a innymi krajami partnerskimi z regionów 5–13: Wnioskodawca musi być ustanowiony w kraju programu i składa wniosek w
  imieniu wszystkich organizacji zaangażowanych w realizację projektu. Inne rodzaje organizacj mogą być zaangażowane w realizację projektu wyłącznie w charakterze partnerów, a nie jako
  wnioskodawcy.
• W odniesieniu do projektów „Okno dla młodzieży z Bałkanów Zachodnich”: Podmiot składający wniosek musi być ustanowiony w kraju Bałkanów Zachodnich.
• W odniesieniu do projektów „Okno dla młodzieży z Partnerstwa Wschodniego”: Podmiot składający wniosek musi być ustanowiony w kraju Partnerstwa Wschodniego. Poza wymienionymi powyżej organizacjami uprawnionymi do składania wniosków wnioskodawcami mogą być również firmy prywatne, w tym przedsiębiorstwa społeczne.
• W odniesieniu do projektów „Okno dla młodzieży z Tunezji”: Podmiot składający wniosek musi być ustanowiony w Tunezji.

Wnioskodawcy muszą – w określonym terminie składania wniosków dotyczących projektów – posiadać legalnie zarejestrowaną działalność przez co najmniej jeden rok.

Liczba i profil organizacji uczestniczących

Projekty budowania potencjału mają wymiar transnarodowy i angażują co najmniej 3 organizacje uczestniczące z 3 różnych krajów, spośród których przynajmniej jeden jest krajem programu, a
jeden jest uprawnionym krajem partnerskim. W projektach dofinansowywanych w ramach „Okien” nie mogą brać udziału organizacje uczestniczące/uczestnicy z pozostałych regionów sąsiadujących.

Czas trwania projektu

Od 9 miesięcy do 2 lat.

Wartość dofinansowania

Maksymalne dofinansowanie projektu z zakresu budowania potencjału wynosi:     150 000 EUR

Więcej informacji na temat budowania potencjału w dziedzinie młodzieży

• na stronie EACEA Capacity Building in the field of youth
• oraz na stronie Komisji Europejskiej poświęconej Młodzieży

Sojusze na rzecz wiedzy (Knowledge alliances) mają na celu zwiększenie zdolności innowacyjnych Europy oraz wspieranie innowacyjności w szkolnictwie wyższym, biznesie i szerszym środowisku społeczno-ekonomicznym. Są one ukierunkowane na osiągnięcie przynajmniej jednego z poniższych celów:

• opracowanie nowych, innowacyjnych i wielodyscyplinarnych podejść do nauczania i uczenia się;
• pobudzanie przedsiębiorczości i rozwijanie umiejętności przedsiębiorczych wśród kadry zajmującej się nauczaniem w instytucjach szkolnictwa wyższego i przedsiębiorstwach;
• ułatwianie wymiany, przepływu i współtworzenia wiedzy.

Sojusze na rzecz wiedzy są transnarodowymi, ustrukturyzowanymi i ukierunkowanymi na rezultaty projektami realizowanymi w szczególności między instytucjami szkolnictwa wyższego a biznesem. Sojusze na rzecz wiedzy są otwarte na każdą dyscyplinę, sektor i współpracę międzysektorową. Partnerzy w ramach tych sojuszy mają wspólne cele i współpracują, aby osiągnąć rezultaty i efekty korzystne dla obu stron. Rezultaty i przewidywane efekty są jasno określone, realistyczne i odpowiadają problemom wskazanym w analizie potrzeb.

W ramach sojuszy na rzecz wiedzy wdraża się spójny i kompleksowy zbiór powiązanych działań, które są elastyczne i które można dostosować do różnych aktualnych i przyszłych kontekstów oraz do zmian w całej Europie. Poniższa lista przedstawia przykłady działań:

• Pobudzanie innowacyjności w szkolnictwie wyższym, biznesie i szerszym środowisku społeczno-ekonomicznym,
• Rozwijanie podejścia przedsiębiorczego i umiejętności z zakresu przedsiębiorczości,
• Pobudzanie przepływu i wymiany wiedzy między instytucjami szkolnictwa wyższego a przedsiębiorstwami.

Kto składa wniosek

Wnioskodawcą może być każda organizacja uczestnicząca ustanowiona w kraju programu. Organizacja ta składa wniosek w imieniu wszystkich organizacji uczestniczących zaangażowanych w dany projekt.

Uprawnione organizacje uczestniczące

Organizacją uczestniczącą może być każda organizacja publiczna lub prywatna z siedzibą w kraju programu lub którymkolwiek kraju partnerskim na świecie.

Przykładowo taką organizacją może być:

• instytucja szkolnictwa wyższego;
• publiczne lub prywatne małe, średnie lub duże przedsiębiorstwo (w tym przedsiębiorstwa społeczne);
• instytut badawczy;
• organ publiczny na szczeblu lokalnym, regionalnym lub krajowym;
• organizacja działająca w dziedzinie kształcenia, szkolenia i młodzieży;
• pośrednik lub stowarzyszenie reprezentujące organizacje zajmujące się kształceniem, szkoleniem lub młodzieżą;
• pośrednik lub stowarzyszenie reprezentujące przedsiębiorstwa;
• organ akredytacyjny, jednostka certyfikująca lub organ przyznający kwalifikacje.

Instytucje szkolnictwa wyższego z siedzibą w kraju programu muszą posiadać ważną Kartę Erasmusa dla szkolnictwa wyższego (ECHE). Karta Erasmusa dla szkolnictwa wyższego nie jest wymagana w przypadku uczestniczących instytucji szkolnictwa wyższego z krajów partnerskich.

Liczba organizacji uczestniczących

Sojusze na rzecz wiedzy mają charakter transnarodowy i obejmują co najmniej sześć niezależnych organizacji z co najmniej trzech krajów programu, z których co najmniej dwie organizacje są instytucjami szkolnictwa wyższego i co najmniej dwie są przedsiębiorstwami.

Czas trwania projektu

2 lub 3 lata.

Wartość dofinansowania

• Maksymalny wkład UE przyznawany na dwuletni sojusz na rzecz wiedzy: 700 000 EUR
• Maksymalny wkład UE przyznawany na trzyletni sojusz na rzecz wiedzy: 1 000 000 EUR

Działania wspierane w ramach sojusz na rzecz umiejętności sektorowych (Sector Skilss aliance).

Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych mają na celu przeciwdziałanie problemowi niedoboru wykwalifikowanej kadry poprzez rozpoznawanie potrzeb w konkretnych sektorach rynku pracy oraz zapotrzebowania na nowe umiejętności w odniesieniu do jednego lub więcej profili zawodowych i/lub lepsze reagowanie systemów kształcenia i szkolenia zawodowego na potrzeby konkretnych sektorów rynku pracy.

Sojusze na Rzecz Umiejętności Sektorowych są otwarte na wszystkie sektory gospodarcze określone w Statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej w Unii Europejskiej (NACE) prowadzonej przez Eurostat.

Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych są projektami transnarodowymi rozpoznającymi zapotrzebowanie na umiejętności w określonym sektorze gospodarki, bazującymi na tych potrzebach i/lub odpowiadającymi na takie potrzeby poprzez przekładanie ich na programy nauczania w dziedzinie kształcenia i szkolenia zawodowego.

Szczególna uwaga będzie poświęcona umiejętnościom cyfrowym, które są coraz ważniejsze dla wszystkich profili zawodowych na całym rynku pracy.

Ponadto przejście do gospodarki obiegowej/cyklicznej powinno zostać wsparte zmianami kwalifikacji oraz krajowymi programami kształcenia i szkolenia w celu zaspokojenia pojawiających się potrzeb zawodowych w zakresie „umiejętności związanych z ochroną środowiska”.

Projekty mogą osiągnąć powyższe cele w ramach jednej z poniższych grup:

Grupa 1

Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych służące identyfikowaniu za potrzeb dotyczących umiejętności będą pracowały na poziomie sektorów w celu uzyskania wyraźnych i dokładnych danych dotyczących występujących potrzeb i luk. Dzięki temu możliwe będzie wypełnienia takich luk poprzez zapewnienie szkolenia opartego na szkoleniu i kształceniu zawodowym (Grupa 2) lub innego rodzaju edukacji i szkoleniu.

Grupa 2

Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych służące projektowaniu i prowadzeniu kształcenia i szkolenia zawodowegobędą pracowały nad przygotowaniem i udostępnieniem wspólnych treści kształcenia/szkolenia do wykorzystania w programach zawodowych dla jednego lub kilku powiązanych zawodów w danym sektorze, jak również metodologii nauczania i szkolenia. Szczególny nacisk powinien zostać położony na uczenie się poprzez praktykę w miejscu pracy, zapewniające uczniom umiejętności wymagane na rynku pracy. Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych z Grupy 2 powinny stosować takie instrumenty i narzędzia o zasięgu europejskim jak EQF, ECVET, EQAVET.

Sektory są określone na podstawie Statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej w Unii Europejskiej (NACE) prowadzonej przez Eurostat.

Z reguły sojusze na rzecz umiejętności sektorowych ukierunkowane są na współpracę między organizacjami, które zostały ustanowione w krajach programu. Organizacje z krajów partnerskich mogą jednak angażować się w sojusz w charakterze partnerów (a nie wnioskodawców), jeżeli ich uczestnictwo wnosi istotną wartość dodaną do projektu.

Każdy sojusz na rzecz umiejętności sektorowych realizuje spójny, kompleksowy i zmienny zestaw takich wzajemnie połączonych działań, które są elastyczne i które można dostosować do różnych aktualnych i przyszłych potrzeb rynku pracy

Najważniejszymi cechami sojuszu na rzecz umiejętności sektorowych są:

• Innowacyjność w kształceniu i szkoleniu zawodowym, dla poszczególnych zawodów w sektorach gospodarki (w przypadkach gdy dostępna jest klasyfikacja ESCO: https://ec.europa.eu/esco/home);
• wpływ wykraczający poza czas trwania projektu i poza organizacje zaangażowane w sojusz. Oczekuje się, że partnerstwo i działania będą trwałe. Zmiany w kształceniu i szkoleniu zawodowym dla profilów zawodowych muszą być mierzalne. Wyniki i rozwiązania muszą nadawać się do przeniesienia oraz być dostępne dla szerszego grona odbiorców. Rezultaty sojuszu na rzecz umiejętności sektorowych powinny być udostępnione do użytku i publikacji na platformie internetowej – Unijnej Panoramie Umiejętności.

Rola organizacji uczestniczących w sojuszu na rzecz umiejętności sektorowych

Wnioskodawca/koordynator: organizacja uczestnicząca, która składa wniosek dotyczący projektu w imieniu wszystkich partnerów. Koordynator ponosi pełną odpowiedzialność za zapewnienie realizacji projektu zgodnie z umową. Obowiązki koordynatora są następujące:

• reprezentuje sojusz i działa w jego imieniu przed Komisją Europejską;
• ponosi odpowiedzialność finansową i prawną za właściwą pod względem operacyjnym, administracyjnym i finansowym realizację całego projektu;
• koordynuje sojusz we współpracy z partnerami projektu.

Pełnoprawni partnerzy: organizacje uczestniczące, które aktywnie przyczyniają się do utworzenia sojuszu na rzecz umiejętności sektorowych. Każdy pełnoprawny partner musi podpisać pełnomocnictwo, za pośrednictwem którego sygnatariusz zgadza się by koordynator przejął wymienione powyżej obowiązki w imieniu partnerstwa w czasie realizacji projektu. To samo dotyczy partnerów z krajów partnerskich.

Partnerzy stowarzyszeni (opcjonalnie): sojusze na rzecz umiejętności sektorowych mogą angażować partnerów stowarzyszonych, którzy wnoszą wkład w działania sojuszu. Nie podlegają oni wymogom umownym, ponieważ nie otrzymują finansowania. Należy jednak jasno opisać ich udział i rolę w projekcie oraz różnych pakietach zadań.

Uprawnione organizacje uczestniczące w Sojuszach na rzecz umiejętności sektorowych

dla grupy 1

• europejscy i krajowi partnerzy społeczni;
• ministerstwa pracy lub instytucje z nimi powiązane (agencje i rady);
• publiczne i prywatne agencje pośrednictwa pracy;
• instytuty badające rynek pracy, krajowe urzędy statystyczne;
• publiczne lub prywatne małe, średnie lub duże przedsiębiorstwa (w tym przedsiębiorstwa społeczne);
• agencje rozwoju gospodarczego;
• izby handlowe, przemysłowe lub pracy;
• sektorowe lub zawodowe stowarzyszenia pracodawców lub pracowników, izby rzemieślnicze;
• europejskie lub krajowe sektorowe organizacje patronackie;
• organizacje szkoleniowe lub edukacyjne na poziomie lokalnym, regionalnym lub krajowym;
• sektorowe instytuty badawcze;
• instytucje prowadzące usługi poradnictwa zawodowego, doradztwa zawodowego i informacyjne w tym zakresie;
• władze publiczne odpowiedzialne za kształcenie i szkolenia na poziomie regionalnym i krajowym.

Dla grupy 2

• publiczne i prywatne instytucje kształcenia i szkolenia zawodowego, w tym ośrodki szkolenia wewnątrzfirmowego oraz instytucje szkolnictwa wyższego prowadzące kształcenie i szkolenie zawodowe;
• sieci instytucji kształcenia i szkolenia zawodowego oraz europejskie i krajowe organizacje reprezentujące takie instytucje;
• publiczne lub prywatne przedsiębiorstwa (w tym przedsiębiorstwa społeczne), w szczególności te z własnym wydziałem szkoleniowym, prowadzące staże oraz prowadzące wspólne (organizowane we współpracy) szkolenia
• organizacje – na poziomie europejskim lub krajowym – reprezentujące partnerów społecznych, zawody i innych uczestników z sektora kształcenia i szkolenia, w tym organizacje młodzieżowe;
• izby handlowe, przemysłowe, rzemieślnicze lub pracownicze oraz inne organizacje pośredniczące;
• rady umiejętności sektorowych;
• władze publiczne odpowiedzialne za kształcenie i szkolenie zawodowe na poziomie regionalnym i krajowym;
• agencje rozwoju gospodarczego;
• instytuty badawcze;
• instytucje kulturalne i/lub artystyczne;
• instytucje prowadzące usługi poradnictwa zawodowego, doradztwa zawodowego i informacyjne;
• agencje pośrednictwa pracy;
• organy zajmujące się akredytacją, certyfikacją, uznawaniem lub przyznawaniem kwalifikacji (instytucje z „funkcją regulacyjną”).

Liczba organizacji uczestniczących

Sojusz na rzecz umiejętności sektorowych musi obejmować przynajmniej sześciu pełnoprawnych partnerów z przynajmniej trzech krajów programu.

(uwaga: Przykłady uprawnionych sojuszy oraz szczegółowe wymagania określające profil instytucji tworzącej sojusz znajdują się w przewodniku po programie Erasmus+)

Czas trwania projektu

2 lub 3 lata

Wartość dofinansowania

• Maksymalny wkład UE przyznawany na sojusz na rzecz umiejętności sektorowych z Grupy 1 służący identyfikowaniu potrzeb dotyczących umiejętności (2 do 3 lat): 500 000 EUR
• Maksymalny wkład UE przyznawany na sojusz na rzecz umiejętności sektorowych z Grupy 2 służący projektowaniu i prowadzeniu kształcenia i szkolenia zawodowego (3 lata): 1 400 000 EUR